Rozwój chirurgii

Trudno wyobrazić sobie współczesną medycynę bez chirurgii. Stanowi ona jej nieodłączny element. Początki rozwoju tej dziedziny sięgają starożytności. Egipcjanie mieli dobrze wykształconą ginekologię oraz położnictwo. Już wtedy wykonywano cesarskie cięcie. Rozwinięta była również okulistyka.

Operowano m.in. zaćmę oraz leczono zeza. W przypadku złamania kości stosowano usztywnienie uszkodzonej kończyny. Na wysokim poziomie była także medycyna indyjska. Pomimo, że w Indiach sekcja zwłok nie była popularna i nie znano również dokładnej anatomii człowieka, wykonywano przetoki, upuszczano wodę z guzów.

Odnotowano również pierwsze operacje plastyczne. Niekiedy w przypadku amputacji wszczepiano obcą kość, a następnie pobierano fragment skóry, zazwyczaj z przedramienia. Znaczącą rolę w rozwoju chirurgii odegrał Hipokrates. Istotnych osiągnięć dokonał także Galen. Opracował on pierwszy atlas anatomiczny, na podstawie którego wykonywano poszczególne operacje. W średniowieczu zawód chirurga nabrał szczególnego znaczenia.

Wówczas nacinano ropnie, upuszczano krew czy wyrywano zęby. Chirurdzy potrafili także nastawiać złamaną kość. Kolejnego rewolucyjnego odkrycia dokonał Ambroży Pare. Dotychczas głębokie rany polewane były gorącym olejem. Pare na taką ranę nałożył jałowy opatrunek. Dzięki temu zaobserwował, że rana goi się znacznie szybciej, ponadto jest mniej podatna na zakażenia.

Jednocześnie chirurg ten po raz pierwszy skonstruował protezę nogi. Brał również udział w przeprowadzaniu amputacji kończyn.