Jak doszło do odkrycia penicyliny?

Obecnie trudno wyobrazić sobie leczenie chorób bakteryjnych bez użycia antybiotyków. Jednakże kilka, a nawet kilkanaście wieków temu niegroźne dzisiaj choroby zdziesiątkowały ludność na całym świecie. Lekarze często byli bezradni wobec wielu chorób. Dopiero przypadkowe odkrycie szkockiego bakteriologa i lekarza doprowadziło do zrewolucjonizowania medycyny. Odkrycie to miało miejsce w 1928 roku. Wówczas to Alexander Fleming zaobserwował, że pewien szczep bakterii, który hodowany był na specjalnych pożywkach uległ zapleśnieniu. Postanowił się dokładnie przyjrzeć temu zjawisku.

Próbując wyjaśnić sens tego odkrycia Fleming zaobserwował, że pleśnie wydzielają toksyczną dla bakterii substancję. Jest nią właśnie penicylina. Naukowiec doszedł do wniosku, że penicylina może okazać się skutecznym lekiem przeciwbakteryjnym. Jednakże początkowo penicylina dostępna była w małych ilościach, przez co wiele osób nie miało możliwości jej nabycia. Dopiero inni naukowcy opracowali skuteczną metodę na produkcje penicyliny na większą skalę. Dzięki temu odkryciu nastąpił przełom w leczeniu wielu groźnych chorób. Penicylina okazał się szczególnie przydatna podczas II Wojny Światowej.

Antybiotykiem tym leczono liczne choroby, w tym np. kiłę. Obecnie antybiotyki wykorzystywane są w leczeniu niemal każdej choroby bakteryjnej. Warto wspomnieć, że Alexander Fleming dokonał również wielu innych odkryć. Jednym z nich było stwierdzenie bakteriobójczych właściwości lizozymu, który występuje m.in. w łzach.