Chirurgia w XIX i XX wieku

Jeszcze kilka lat temu wszelkie operacje wykonywane były bez użycia znieczulenia. Z tego powodu pacjenci starali się za wszelką cenę unikać tej konieczności. Z czasem jednak zaczęto coraz lepiej poznawać organizm człowieka. Za jeden z najbardziej rewolucyjnych momentów w dziejach medycyny można uznać opracowanie narządowej teorii choroby.

Twórca tej koncepcji zaobserwował pewną zależność między nieprawidłowościami anatomicznymi a objawami fizjologicznymi. Wówczas również nieco dokładniej poznano specyfikę chorób wątroby. Jednakże najtrudniejszą kwestią w przeprowadzaniu operacji było pokonanie bólu i oporu pacjenta. W czasach starożytnych w celu uśmierzenia bólu podawano pacjentom alkohol, a nawet opium.

W niektórych przypadkach stosowano upuszczanie krwi. Konieczne okazało się opracowanie takiego środka znieczulającego, który działałby na cały organizm. W XVIII wieku stosowano podtlenek azotu. Kilkadziesiąt lat później udało się skutecznie znieczulić pacjenta za pomocą specjalnej mieszanki gazowej.

Została ona podana pacjentowi poprzez maskę. Następnym odkryciem był chloroform, który po raz pierwszy użyty został jako środek znieczulający podczas porodu. Jeszcze do połowy XIX wieku wymogi higieniczne nie były szczególnie przestrzegane w szpitalu. Z tego powodu dochodziło do licznych zakażeń szpitalnych.

Dopiero kilkanaście lat później zaczęto zwracać uwagę na staranne mycie rąk personelu medycznego przed wykonaniem jakiegokolwiek zabiegu. Również odkrycie Pasteura przyczyniło się do znaczącego przełomu w medycynie.